Κρακ , έκανε σπάζοντας .
Τα σπασμένα κομμάτια έμειναν στη θέση τους, στην παγωμένη ένωση τους.
Ο παραμορφωμένος αντικατοπτρισμός σου σε φοβίζει τώρα λίγο.
Είναι σαν εκείνα τα εφιαλτικά οράματα που έχει κανείς, λίγο πριν την αρπαγή του Μορφέα.
Υπήρχε όμως κάποια εποχή, που αυτός ο καθρέφτης σου έδινε τόση απόλαυση κοιτάζοντας τον.
Μαγικός?
Όσο μαγικός μπορεί να είναι ο έρωτας. Το είδωλο αλλάζει συνεχώς! Γίνεσαι ιππότης, γίνεσαι πόρνη, γίνεσαι άγγελος, γίνεσαι δαίμονας..
Τώρα η μύτη έχει ξεφύγει από το κέντρο της όψης σου,
Το στόμα ερημωμένο, μένει σε μορφασμό πικρό,
Το ένα μάτι είναι δίπλα στο αντικρινό φρύδι..
Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, αν σε αγγίξω τώρα θα κοπώ.
Θα ματώσω..
Σε αφήνω λοιπόν στη θέση σου να στολίζεις το χώρο με τη μακάβρια ομορφιά σου!
Γιατί τι άλλο μπορεί να μυρίσει ένα παραμορφωμένο είδωλο παρά σήψη!
Τι άλλο μπορεί να θυμίσει ένας ακρωτηριασμένος έρωτας παρά θάνατο..
